• 

Çok rüya gördüm
Bir yerden gelmiştin ve bir yere gittin
Uyandım burada
Uyudum gitmiştin. Toz bulut ve çekirdek.

Bir tül seyiriyor uzun saçlarım
Güneş şimdi geldi
Balkonda televizyon anteni
Belki hissettim ve aniden açıldı
Bir sinematik eller- el
Yol uzun belki kıpkısa günde

Bir tül seyiriyor, odam yatağım
Kara bir kedi, ve  sonsuzluk gibi
Bugün çarşamba
Yarın perşembe, upuzun karantina sessizliğine uzanacağız..

• 

” Tuhaf günler buldu bizi, tuhaf günler izleyip kıstırdı bizi, yok edecek küçük sevinçlerimizi, ya da devam edeceğiz oynamaya, ya da yeni bir şehir bulacağız. ’’

…..

Birden bana görünüyor, bir dağ, uzak ve yakın gibi kaybolup çıkıyor. Sonra yine kayboluyor. Bir vargit çiçeği kendini sise buluyor körlük gibi.

Onu hissediyorum. Kendimi de, her şeyi görüyorum. Elim geziyor sisin içindeki takıların üstünde. Gümüş işlemeler, oymalı ahşap kenarlıklar,çeşitli desende renkli bileklikler. Vargitler görünecek gibi.

Körlük diyorum yine, bir zaman duygusu. Gözlerim yoruluyor. Her şey kaybolup gidecek gibi sımsıkı kapatıyorum gözlerimi. Sonra bir rebetiko havası. Ellerim uzuyor. Dik aralıklı sandalyede oturan kedilerimin hayalini hissediyorum; gece ışıkları, damlar, daldan dala konuşan kuşlar, boş alanlar, bir siyaha bakmanın şaşkınlığıyla beni izliyorlar.

Sonra bir rebetiko havası daha. Karşı pencerenin piyano sesi. Dağ görünüp yine kayboluyor. Bir ritüele dokunmak gibi, mavi yeşil kırmızı sarı turuncu tüm renklerim müzikle odama doluyor. Yattığım çarşaf kenarda duran ahşap sandukamın bez bebeklerine dokunuyorum kanım çekiliyor.

Göz kapağımın altında çatılar, kırmızı kiremitler, beton yığınları gırla gidiyor. Hiç ses yok, tek bir ses yok. Beynimin içinde, derinliğinde bir kuzgun, tarlaya konmuş korkuluğun üzerinde gözleriyle tarlayı ekiyor, biçiyor ve bazuka çalıyor dağın tepesine, rüzgara, soğuk yağmura, toza bulanan gözyaşına. Vargitler hiç gelmeyecek mi?

Elimi uzatıyorum uzağa gidiyor dağlar, çam ağaçları uğulduyor kulağımda. Bir bakır ustası hızını yavaşlatıp boş alana çıkıyor. Her yer gri, gümüş, pirinç bronz alaşımlar, gözyaşı ve simyacılarla dolup taşıyor içim.

Elimi uzatıyorum. Dağ kanıma giriyor. Bir rebetiko havası ki hiç sorma. Bir kuzgun bazuka çalıyor damarlarımda..

• 

Bir narval gibi renk değiştiriyorum
Gizemli ses gece başlangıçları
Okyanus sokak partisi verirken
Gel dalışa geç benimle
Beraber boğulabiliriz
Tiyatro rumbaları vururken onikiyi
İkna olabiliriz belki.

Şu sayfayı çevir
Şu sayfayı çevirsene
Gecenin göz alıcı gösterisi var
Işığı  hisset
İkimiz ışıldayabiliriz. Ve kum gibi dağıtabiliriz ruhumuzu.

Yanıltıcı saat
Zehirli dokunuşlar
Şu ateş kestanesi sırtımızdayken
Yanıp tutuşabiliriz
Ya da bir  deniz anası doğururken kendini
Bulantı trenine atlayıp kusabiliriz.

Şu mezarı aç
Şu mezarı açsana
Yalnızlık suda uçan kedi tırnağı
Cam göz ve retina yırtıklarımız varken
Koyaklardan gelen rüzgarı dinleyebiliriz
Yutarak geçebiliriz birbirimizin içine
Deniz atları gibi çoğalabiliriz.

Bir mucize
Çiftleşme ritüeli, büyük patlama
Yapış yapış ter ve kuru kemik resitalleri
Bu akşam acil duruşumuz var
Siren sesi
Bir perdelik oyun
Karmaşıklık ve yılan tıslamasında
Muazzam fısıltılar çıkartabilir
Ve tozlaşabiliriz ölürken

Her yağmur biraz virüs taşır
Kül döker üzerimize..

Şu sürgüyü çek
Şu sürgüyü çeksene

Patikada büyüyüp kaybolan çocuk biz miyiz..
….

Görsel. A. Rodin.

• 

Evde yine karantina
Kedilerim şaşırıyor bu işe, çünkü alışkın değiller.
Ama mutlular evde olduğum için.

Her sabah bırakıp işe gidiyordum
Her akşam kucaklaşıyordum kedilerimle
Şimdi tamamen öpüşme durumundayız. Şimdi uyuyorlar ve huzurluyum.

Bazen de çok huzursuzum
Çok  ölü var ve genelde yoksullar ölüyor Kedim luluşka, anlıyor musun beni
Çok eşitsiz bir dünya
Ve çok işsiz var.
Kedim Chinaski duyuyor musun beni.

Şimdi uyuyorlar ve ben kitap okumak istiyorum.
Çok  kitap var lakin hiçbirine odaklanamıyorum.

Bugün pazar
Bugün pazar
Bugün pazar
Ve bir papağan gibi tekrarlamak istiyorum

Bugün pazar
Bugün pazar lan diyorum uyanın
Bugün pazar
Hahhhahhhaaaa
Siktir git
Bugün pazar
Hahhhhaaaa hahhhhhaaa
Siktir git
Bugün pazar
Hahhhhaaaaahhhhaaaaa
Siktir git

İlk/

Bir rüya olgusu çifte eğretileme
Uykuda kismen, ölümde mutlak
Anlar ve algı
Bir güneş açmakta
Tel üstü gölgelerimiz
Duvara yansımış acı meyan
Tüm ışıklar ve görkemler, bir zilin uyanış anı
Tohum, ağaç
Yıldızlara baktım, göle baktım
Bir sandala oturmuş kuğuyu gördüm
Ağladım
Sevindim
Konuk oldum renklerime..

Ters/

Kil tabletlerde enkidu’nun uykusu ve yas
Ölümsüzlük uzak su gibi
Neydik ki biz huzursuzluğu bilip
Çaresizliğin dansıyla
Gece boyunca ölü gibi uyuyan gılgamışa baktık
Orada durduk
Bulutlara çevirdik gözlerimizi..

Bu görev, ifa edilen resmediliş
Mezar taşında küçük tombul
Uzun ince bir çiçek ve kar serpmekte
seramikler kırıldıkça, kül döker karıncalar
Ve sarpedon’un cesedini taşırlar
Tanrı öldü
Biz de öldük ve eşitlendik…

Burada resim
Merasimdir kendini anlatmanın
Aykırı duruş ve intikam saati
Beni yadsıma. Bu rüzgar iyi değil
Uykum var..

Bir ayna söylemez ne zaman ölünür
Yas, gidiş, altıncı gün
Uykuda zarif, kozada yırtık
İmkansızlık ve derinlik
Orada durulup
Göğe bakma, ışığa bakma
Kin besler tanrılar
Ve nyks,i unutup cesetleri taşırlar
Kemik resitali..

Sakla beni, bilinmez bir yere kara’m
Orada tutuşur yeşil ağaç kabukları
O koyaklarda tutuşur rüzgar rüzgar rüzgar
Ve senin kokun uyanır
G minör yediyi vurduğunda
Gaia’nın ateşindeyim..

Turkuaz bir ağız söylentisi
Rüzgar tanrısı ayolos delip geçecek içimizi
Gün
Havasız taş gibi
Ve  taçsız bir kumru denize kusarken

Mavi piyanom diyor Elsa
Geceleri yoruluyorum
Belli belirsiz
Kafka’nın mitleri
Hastalıklı
Ve tanrısız.

bilmediklerimizi deniz kusuyor
kurtçuklarla kaplı mavi yelken
ay bir orospunun etek altında
bütün taşlar bembeyaz kesiliyor
gökte senfonik şarap
sadece morlara, mor
külde iki direk
tapınakta gömülü freskler
bir kaç ırmak, sonra nehirler çöküyor, aniden
biz yine ölüyoruz lina’m
köknarları acıyan o ağaç gibi..

Yarım ağızlı düş kuranlar
Ahşap kokulu kurtçuklara bakar
Kızıl kabuklara
Ve bir kuru iskelet,

Orada her şey aynı anda dağılır

Eşit  gecenin ortadan yırtılışı gibi
Evin odaları soyut
Suyun özünde tanrının unuttuğu yansıma
O şimdi fısıldıyor, yağmurun maisi
Birkaç sırt ötede
Rutubetli ışık gölgesinden dökülen cüceler
Bütün rüyamı kuşattılar

Karanlığımı kuşattılar..

Bir salyangoz uykusundayken
Hep bir ağızdan dökülen ince sözümüz var
Ağır libaslar ve laternacı minörleri gibi
Düşünsene lina’m
Mesafeli bir aralıkta oturuyoruz
İki kere öpüşmeyelim
Hatta hiç öpüşmeyelim
Gözlerin baksın, dışarıya bakar gibi
Kış geçer
Bahar gelir
Bir cüce doğurur kirpiklerimiz
Ve hayal eder
Bir köpek nasıl ulur geceleri
Kapıyı kapatıp, titreşen mırıltı
Ve zil takıp oynamıyoruz
Bir günün devinimi var kaldırım kenarında
Cetvelle çizilmiş çok yalnızlık var
Mermer merdivenin basamağında
Su oluğu ve yağmur damlalarında
Yakamız kırmızı değil
Gölgeden gölgeye
Taştan taşa
Uzun bir koridor sonu mavidir belki
Ne bileyim
Belki iyi olacağız
Öylesi iyidir..