Epizot

birinci bap / sorgu

silik düşler taşır teni günah nehrine
varamadan esintisiz bulutların yağışlarına
bir kayboluştur yaşamın rengi mavideyken
uçuk düşler koparır dört yapraklı yoncadan şansı
parçalanmış ruhlar taşır parçalanmış bedenleri sona.

I- iç ses

tinlerin kaçışı
ölümün festivalinde
resital sunar arsızca
günah çağında.

ikinci bap / gecikmiş bahar

her çocuk toprağa düştüğünde çığlıklar büyütür
her bir yas
yarım dünyalık bir seyir
usancın ağırlığından kambur
dünyalık bir hapishane kuşatmış gökyüzünü
kadrajı kırık yalancı zamana tapınan
silinmeden yaraların izleri ruhumdan, ölmek…
bin defa ölmek…

II- iç ses

tutulası tarafı yok yeniden her şey
tutulası acılar hükümranken bize
davetsizce

an gelir amforalar açar kapılarını
ölüm gerçek
sesi kaybolan rüzgâr
düşer yıldız mavi derinliklerden
kaçıncı uykuya doğru.

üçüncü bap / monolog

bugün dünya zaaflarını önüne almış günah çıkartıyor
bir çocuk cenazesi gibi yaşanmamışlığın sessizliğini taşıyan

bir çocuk mezarı gibi dar ve kasvetli
bir çocuk masalı kadar gerçekçi

bu hikâyesi olmayanların düşleri
her hangi karanlığa uzanış gibi.