Koyu karanlık

sadece kan
terk edilmiş sopranolar gibi
kaburgalarımız kırık
kusmuğumuz ağzımızda
artan kelimeler
saç uçlarına kadar belirsiz büyüme
ve mutsuzların cesetlerini öpen siyah kedi gözü.
yüzümüz soğuk
gölgeler kayıp olduğunda
bu karanlık içimizde büyüyor
kimsenin ait olmadığı yerde,

kemiklerin sesini dinle
elastik bant
çatlaklar tarafından yok edilen senfoniler
kanatsız kelebekler gibi
zamanın vampir dişleri vardır.
benim kanım senin vücudunda
düşüncelerimde tırnakların

o gölgeler bizim
uzun süre uyuyamazlar
sessizliğin duvarlarından geri
saçlarının hüzünlü düğümlerinden

aç gözlerini, biz başka bir yerdeyiz.

Jonathan Varani / Saphilopes

https://tremoridinchiostro.wordpress.com/

Koyu karanlık” için 16 yorum

Yorum bırakın